یاقــــــوت ســــــــرخ
روزی از روز ها در یک خانواده ی آسمانی فرزند کوچک خانه مریض شد . اعضای خانواده برای شفای او روزه نذر کردند . موقع افطار مسکینی از آنان غذا طلب کرد و آنان غذای خود را به او دادند . روز دوم به یتیم و روز سوم به اسیر. سه روز بود که چیزی نخورده بودند .... سه روز روزه با گرسنگی ! ولی به نذر خود وفا کردند . همبستگی عاطفی نه تنها در بین اعضای خانواده جاری بود بلکه عطوفتشان جامعه را هم پر کرده بود . علیرغم احتیاج خودشان مسکین و یتیم و اسیر را اکرام کردند . ♦♦♦ ما که ادعای پیروی از آنان را داریم چقدر در بین خانواده خود از خود گذشتگی و عاطفه داریم ؟چقدر وفای به عهد داریم؟ چقدر در جامعه این مهر را میبینیم؟ آیا اینطور نیست که کمک به مستضعفان جامعه را تنها و تنها وظیفه نظام و دولت و نهاد های مسئول میدانیم ؟؟؟ نمیدانم خود ما چقدر خودمان را مسئول میدانیم ؟؟!! برای نمونه این وبلاگ رو با کامنت هاش ببینید!!! انَ هذه تذکرةٌفمن شاءاتْخذ الی ربْه سبیلاً این یک تذکر و یادآوری است و هر کس بخواهد با استفاده از آن راهی به سوی پروردگارش برمی گزیند. (الانسان / 29 )
زندگی ، داشته ها و اعتقاداتمان چون یاقوت سرخ است ... کمیاب و گرانبها . قدرش را بدان و مراقب باش ترک نخورد.
